زنده باد هشتم مارچ روز جهانی زن

تاریخ مبارزات طبقاتی و اجتماعی علیه زور و ستم – استثمار و استبداد و جهل و سرمایه بدون شرکت زنان هیچوقت به پیروزی نرسیده است. زن موجودی کم بنیه و ضعیف و ناقص العقل و از نظر فیزیکی فرق می کند ؛ نه ؛ اینطور نیست. اینها همه خزعبلات مردسالارانه و مذهبی و پوچ و بی معنی هستند. اینها همگی توهین و تحقیر کردن به انسانی است به اسم زن که نصف جمعیت دنیا و شاید هم کمی بیشتر را تشکیل میدهند. آنها مادران و خواهران و همسران و همکاران و همفکران ما مردان می باشند. آن کسانیکه یا آن عقیده و فکری که زن را ضعیف و ناقص العقل و نصف مردان می دانند بدان باش که خودشان و مسلکشان کمبود و مشکل فکری و علمی و اجتماعی و مدنیت دارند. خودشان ضعیف و دارای نواقص عقلی هستند نه زنانی که ما را ۹ماه در شکم خود با هزاران بدبختی تحمل کردند و بعد از به دنیا آمدن شب و روز ندارند و بی خوابی کشیده اند و ما را تر و خشک کرده اند و لقمه نان دهان خودشان را در دهان ما گذاشته اند و با تب کردن ما مرده اند و لباس پاره پوره پوشیده اند تا ما لباس نو داشته باشیم و به مدرسه برویم و یا زنان متفکر و دانشمند و مخترع و رهبران و پیشروان مردمی که جامعه بشری از وجود آنها بهره مند است. همانطور که کارل مارکس گفته است حماقت انسان مذهب را آفرید و مذهب حماقت انسان را جاودانه کرد. مذهب و سرمایه همیشه چوب و چماق ظالمان و زورداران بوده و می باشد تا بتوانند بر جامعه حکومت کنند. تفرقه اندازی و مسئله جنسیت (زن و مرد) رنگ پوست و تفاوت مذهبی و خط و خطوطهای جغرافیایی و وجود زبانهای مختلف و جهان اول و دوم و سوم گفتن همگی طرق و اشکال گوناگونی هستند که سرمایه داری برای کسب سود هرچه بیشتر استفاده می کند. مسئله راسیسم و فاشیسم و ناسیونالیسم از همینجا سرچشمه می گیرند. اینجاست که طبقات اجتماعی وجود دارند. درصورتیکه ما همه از یک نژاد هستیم و آن هم نژاد انسان. در اینجاست که زن مورد تعدی قرار می گیرد و بیشترین ستم طبقاتی و جنسی را متحمل می شود. برای سرمایه داری و مذهب فلسفه برابری زن و مرد معنی نمی دهد. زن موجودی زیر دست است و باید به مرد خدمات بدهد. اصلا مذهب ایده ای مردسالارانه است که علیه زن بکار می رود. در کتاب اسلام (قران) هم به این اشاره شده است که زن کشتزار مرد است و به هر نحوی می تواند از آن استفاده کند. یک مرد می تواند چندین زن دائمی و موقت داشته باشد اما یک زن نمی تواند بیش از یک همسر داشته باشد. اگر دست از پا خطا کرد توسط رؤسای مذهبی و بر طبق آیات الهی سنگسار می شود و جایش هم در دوزخ است. جوهر این ایده بر محور مالکیت خصوصی نهفته است که زن را هم جزئی از ثروت و دارایی مرد به حساب می آید. سرمایه داری هم با بوجود آوردن دو گانگی و فرق گذاشتن بین زن و مرد در محل کار و روابط اقتصادی جامعه و از لحاظ سیاسی و اجتماعی عملا زن را موجودی دست پایین و نا برابر با مرد قلمداد می کند و این خودش یک ظلم و تحقیر کردن یک انسان است. مذهب و سرمایه داری عمدأ جامعه را به طبقات و رگه های مختلف تقسیم کرده اند تا بتوانند حکومت کنند و اهداف پلید غیر انسانی خود را به پیش ببرند. فرض کنیم که در یک درمانگاه پزشکی تعدادی زن و مرد با هم کار می کنند. در همین محل کوچک خدماتی با آنکه کار انجام شده زنان و مردان تیم پزشکی موجود به یک اندازه می باشد و ساعت کاری برابر دارند و یا شاید هم بعضی مواقع زنان کار بیشتری انجام می دهند اما حقوق مردان بیشتر از زنان می باشد و حتی مزایا و حق و حقوقهای دیگر را هم مردان بیشتر به جیب می زنند. مالکیت خصوصی از دسترنج زن برای کسب سود بیشتر و از بدنش برای لذت و همچنین برای تولید مثل و به دنیا آوردن بردگان آینده کار و تولید و انباشت سود سرمایه استفاده می کند

این دنیای نابرابر باید از بین برود. دخالت و نقش زنان در پیشبرد و پیروزی انقلابات و جنبشهای مردمی بخشی جدایی ناپذیر از مبارزه طبقاتی است. مبارزه و جنبشهای طبقاتی و آزادی انسان با دخالت زنان و تأثیرات بلامنازع آنان تاریخ را ورق می زند. هر چند که اگر در جریان دگردیسی جهانی اتفاقی رو به پیش وتوفیقی حاصل شده است همیشه به اسم مردان تمام شده است و دخالت و رهبری و نقش موثر زنان نادیده گرفته شده است و اسمی از آن نیست. چرا؟ چونکه به شأن و والایی مردسالاری مرد لطمه می زند. در صورتیکه اینطور نیست و از آنجا که بعضی از منصفان و برابری طلبان حقیقت را برای آیندگان جا گذاشته اند و همچنین از آنجا که در دوران معاصر ما خودمان شاهد دنیای پر طلاطم طبقاتی بوده ایم و هستیم. شواهد بسیاری هستند که زنان نه تنها کمتر از مردان نبوده اند و نیستند بلکه دوش به دوش مردان و حتی در بعضی موارد پیش قدمتر و مؤثر تر و کاراتر هم بوده اند. زنان کمونارد پاریس که دوش به دوش مردان کمونارد جنگیدند و از انقلاب و کمون کارگران و رنجبران پاریس با خون خود دفاع کردند. روزالوکزامبورگ و کلارازتکین و کروپسکایاهای زیادی بودند که نه تنها در آلمان و روسیه دگرگونی اجتماعی و سیاسی بوجود آوردند بلکه در دنیا تأثیرات شگفتی گذاشتند از جمله پایه گذاری روز جهانی زن. هزاران زن رزمنده و انقلابی و کمونیست اسیر در زندانهای مخوف رژیم جمهوری اسلامی ایران و رژیم استبدادی شاهنشاهی گذشته شکنجه شدند و بدنشان لت و پار شد و مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند اما مقاومت کردند و از آرمانهای خود دفاع کردند و دست آخر هم به پای چوبه دار برده شدند. زنان قهرمان کوبانی که از آزادی و انسانیت دفاع کردند و به تمام مردم دنیا درس و رسم مقاومت زندگیست دادند. زنان مبارز و پیشرو شیکاگو و نیویورک که رهبری مبارزات کارگری را به عهده داشتند و زنان آزادیبخش ظفار و جمیله بوپاشاهای الجزایر و شمال افریقا و زنان رزمنده فلسطینی و زنان جنگجو و نترس ویت کنگهای ویتنام را که سربازان غول پیکر و تا دندان مسلح آمریکایی را به اسارت می گرفتند و آخرش هم آمریکا شکست خورد و ویتنام را با خفت و خواری به جا گذاشت. زنان کمونیست که در صفوف کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران علیه سرمایه داری و رژیم ارتجاعی و ضد زن جمهوری اسلامی ایران مبارزه و جانفشانیها کردند و در از بین بردن سنت مرد سالاری و مذهبی در کردستان نقش پیشرو و پیشتاز داشتند و با تبلیغات و آگاهگری کمونیستی و حضور در بین مردم زحمتکش مخصوصأ زنان ثابت کردند که مبارزه فقط مختص مردان نیست. هرچی بگیم کم گفته ایم

هیچ حرکت و جنبش انقلابی وکارگری و اجتماعی بدون دخالت زنان به پیروزی نمی رسد. این دنیای پر از درد و محنت باید از بین برود و جهانی با افکار و ایده ای نو بر پا کنیم. دنیایی فارغ از ستم طبقاتی و ستم مذهبی. دنیایی با مانیفست نو و عملکرد نو که همیشه به آینده و زندگی انسانی و برای بهبودی پیشرفت جامعه در خدمت تمام انسانها باشد. برابری زن و مرد بطور کامل به رسمیت شناخته شود و عملی شود. تبعیضات برای همیشه برچیده شوند و زنان از حقوق برابر اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و برخوردار شوند و بگوییم و ثابت کنیم که زن از جنس دوم نیست. دنیایی که منظور ما کمونیستهاست عملی و شدنی است. اتحاد و یکپارچگی و آگاهی گری مستلزم است و به نیروی قهری- طبقاتی نیاز دارد. برای بدست آوردن این جهان یکپارچه انسانی باید جنگید . در نبرد طبقاتی ما چیزی را از دست نمی دهیم بلکه جهانی نو و متفاوت به پا خواهیم کرد. زنده باد روز جهانی زن

بهمن یوسفی ۱۲ اسفند